In 2005 kwam de Britse band The Kooks op de proppen met hun debuutalbum “Inside In/Inside Out”. Het album lanceerde hen meteen als één van de meest succesvolle Britpop bands. Een smeltkroes van verschillende muzikale invloeden die ze vooral haalden bij andere succesvolle Britse bands zoals The Libertines, The Police en zeker ook The Who. Ook het popgeluid van de jaren zestig had een invloed op hun muziek denk maar aan hun succesvolle single “She Moves In Her Own Way”.

De band werd opgericht in Brighton door Luke Pritchard (vocals, rythm gitaar), Hugh Harris (Lead guitar, keyboards), Max Rafferty (bass) en Paul Garred (drums) In 2008 werd Rafferty vervangen door Peter Denton als bassist en in 2012 werd Alexis Nunez de vaste drummer. Blijkbaar zijn er recent wat problemen met bassist Peter Denton want deze werd eind vorig jaar, tijdens het Amerikaanse luik van deze tour, vervangen door Peter Randall wegens onvoorziene omstandigheden. Op de opvolger “Konk” (2008) laten The Kooks een steviger rockgeluid horen, het album bevestigt het succes van de band, de single “Always Where I Need To Be” wordt zowaar hun meest verkochte tot op heden. Enkele albums later “Junk Of The Heart” (2011) en “Listen” (2014) was het voor de band tijd om even terug te blikken. Met een “The Best … So Far” album en een gelijknamige wereldtour nam men afscheid van de eerste decade van de band. In 2018 verscheen hun nieuweling “Let’s Go Sunshine”, zoals de titel al doet vermoeden een vrolijk, hoopvol album met erg meezingbare nummers die productioneel veel meer georkestreerd en gelagerd zijn, daardoor ook een pop gevoel hebben. Een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de band.

De nummers van The Kooks slaan bij een breed publiek aan, live zijn ze graag geziene gasten die voor volle zalen zorgen, zeker ook in België, één van de landen waar hun carrière steeds succesrijk was. Ditmaal was de Lotto Arena te Antwerpen de place to be voor het zoveelste live gebeuren van de band in België, niet uitverkocht maar meer dan genoeg publiek om een feestje te bouwen. De band opende stevig met hun hit “Always Where I Need To Be” en al snel staat het binnenplein mee te swingen en te kelen op “She Moves In Her Own Way”. Luke Pritchard weet zijn publiek te bekoren, zonder gitaar draaft hij het hele podium rond, zijn ‘body work-out’ van de week. Meezingen met de nieuwe nummers “Four Leaf Clover” en “All The Time” mag geen probleem zijn, daar zijn deze arena-anthems voor geschreven.

Als de charismatische frontman achter zijn piano kruipt en zonder band “See Me Now” speelt flitsen de lichtjes op het binnenplein aan. Een herwerkte versie van “Weight Of The World” en het disco-achtige “Westwind” brengen een beetje een dip in het optreden. Hun catalogus bevat betere pareltjes om live te brengen. Hun eerste album blijkt nog altijd de belangrijkste leverancier te zijn, liefst zeven nummers van dit album halen de setlist. Het rockertje “Pamela” uit het nieuwe album vuurt het publiek terug aan, en de ouwetjes “Bad Habit” en “Do You Wanna” laten horen dat The Kooks nog steeds bekwame indie-rockers zijn. In zijn beste Nederlands ‘dank u wel’ en ‘we love you’ wordt de afsluiter van de avond “Junk Of The Heart” (Happy) ingezet, waarbij de handjes nogmaals talrijk de hoogte ingaan en de stembanden geforceerd worden ‘I Wanna make you happy, I wanna make you feel alive’ een positieve boodschap om te eindigen. Deze boodschap wordt trouwens doorgetrokken met hen nummer “No Pressure” tijdens de encores, ’We’re having a good time, no pressure’. En ja natuurlijk wordt “Naive” nog gespeeld, zouden ze dat ooit niet gespeeld hebben tijdens een optreden?

The Kooks blijven één van de betere Britpop bands van het moment die over de nodige hits beschikken om een liveoptreden steeds leuk te maken.

Luc Nuyts

Foto's © Sonja Schepers